داستان‌هاي عمه پسند

بهتون چه حالی دست می دهد وقتی بچه تون را سه ساعت می برید تو پارک که بازی کنه. بعد بهش بستنی می دهید (البته ارنواز یک کم سرفه داره) بعد که برمی گردید خانه، ارنواز سریع بدوه و بگه: مامان بابا بهم بستنی داد مامان هم حالا هر سرفه ای که ارنواز می کنه، چپ چپ بهم نگاه می کنه.

خبر فوری: ارنواز یکدفعه ای قرار شده که واسه تعطیلات سال نو با مامانی در ایران باشه. ۱- بابا کی میرم ایران؟ - پنج روز دیگه - با دست نشونم می دهی؟ - آره - این کجاست؟ - این فرداست. میری مدرسه. اینجا میری مدرسه، این هم مدرسه. چهارمیش هم میری مدرسه. این پنجمی میری ایران  - یعنی امروز که از خواب پا شدم میرم مدرسه؟ - فردا - بعد چهار تا میرم مدرسه؟ - آره (و این قصه تا شب ده باری تکرار شد)   فردای آن شب - در راه مدرسه (ارنواز سه تا انگشتش را بالا می آورد) - بابا من باید اینقدر برم مدرسه، بعدش میرم ایران؟ - نه باید چهار تا بری مدرسه، بعدش بری ایران - ولی تو گفتی امروز که برم مدرسه سه تا میمونه - ولی تو که ...

- بابایی من هر وقت مدرسه میرم دلم درد می گیره - ولی ارنواز تو سه روز خونه بودی، دلت درد نکرد - آره، ولی مدرسه که میرم دلم درد می کنه،  - خب تو خیلی بی شرفی ارنواز - نه واقعنی میگم دلم درد می گیره - من هم واقعنی میگم تو خیلی بی شرفی  

آدم بعضی وقت ها میمونه چه نکاتی را دایم باید به این بچه ها یادآوری کنه. مثلا من به خواب هم نمی دیدم که ممکنه روزی به یک نفر (در اینجا بچه ام) بگم: بابایی پاتو تو دهنت نکن

فکر کنم یکی از همسایه های ساختمونمون فوت کرده باشند. اینجا معمولا در این موارد یک پارچه ای را روی در ساختمان می زنند که شبیه تاج گله ( و البته گل نداره) ارنواز که از مدرسه برمیگرده با خوشحالی میگه: آخ جون ما برنده شدیم

ارنواز بعضی وقتا قبل از خواب میاد پیش بابا می خوابه و میگه هر وقت خوابم برد منو سر جام بگذار. امشب که مریض و بیحال بود گفت: بابا هر وقت خوابم برد، مسواکمو بزن.

ارنواز یه خورده سرما خورده. مامان می خواد تو دماغش قطره بریزه. ارنواز از قطره می ترسه و نمی خواد قطره بریزه. ارنواز: درد داره؟ مامان: نه  - می سوزونه؟ - نه نمی سوزونه - نه می ترسم - ترس نداره که، قطره است - پس اول بابا بریزه - بابا که مریض نیست - نه بابا بریزه

یه هفته ای هست که دایم میگه دلم درد می کنه و اگه میشه مدرسه نرم... سرانجام مامان تسلیم میشه و قبول میکنه که ارنواز چند روزی مدرسه نره و بهترین روز برای شروع آزمایش از همین امروز یعنی شنبه و یکشنبه هست که مدرسه ها تعطیلند. مامان به من میگه: بابایی می دونی ارنواز قراره امروز و فردا مدرسه نره. روز بعدش هم ببینیم چی میشه من میگم: ولی من مطمئنم که بعدش دلش برای چه ها تنگ میشه و خودش دوست داره زودتر بره مدرسه ارنواز که تازه متوجه شده به ندیدن بچه ها فکر نکرده بوده، سریع میگه: عیب نداره. عکس بچه ها را می گیرم که دلم واسه شون تنگ نشه

من قراره از این به بعد بعضی ویژگی های مدارس و مهدودک های اینجا را (خوب و یا بد)  بنویسم. اینه که تا چیزی را دیدم و یا یادم اومد مطرحش می کنم. اولیش: چند روز پیش مامان ثبت نام ارنواز را اینترنتی توی مدرسه انجام داد و من امروز برای تکمیل ثبت نام و بردن یک قطعه عکس ارنواز رفتم به دبیرخانه. اینجا هم مثل موقعی که رفته بودیم تا اسم ارنواز را توی مهدکودک بنویسیم، اولین چیزی که ازمون پرسیدند این بود که شما مسلمانید؟ (البته اینجا سوال از دین خیلی کار مناسبی دانسته نمیشه. اینه که خانومه سریع اضافه کرد) می خواستم ببینم همه غذاها را می خورند؟ (منظورش گوشت خوک بود)  این را گفتم که یاد آوری کنم به عنوان یک مهاجر سیستم مدارس اینجا (که حتی ی...

ارنواز تازگی ها از انگلیسی خوشش اومده چون تو انگلیسی پرتغال میشه Orange و تو ایتالیایی مشه Arancia تازه تو هر دو زبان هم موز ممیشه Banana اگه بقیه اش هم همینجوری بود که الان ارنواز می تونست به سه تا زبان صجبت کنه