بُع

یکی از قسمت های مهم زبان ایتالیایی که تقریبا من مثل بقیه قسمت هاش نمی فهمم قسمت اصواتشه. حالا این چیه توضیح می دهم.

ایتالیایی ها البته به چند تا چیز مشهورند. یکی اینکه خیلی زیاد حرف می زنند. (خیلی زیاد) عاشق حرف زدن و وراجیند. یعنی می تونند تو ایستگاه اتوبوس با هیجان درباره احمقانه ترین موضوع دنیا حرف بزنند.

دوم اینکه مشهوره که ایتالیایی ها با دست هاشون حرف می زنند یعنی اینقدر این ادم ها حرف دارند که هر چی سرعت می دهند به حرف زدنشون باز هم کم میارند و به همین دلیل از دست هاشون هم واسه انتقال معنا دائم کمک می گیرند.

اما من یک قسمت دیگه از حرف زدن ایتالیایی ها (یا حداقل میلانی ها) را هم بهتون میگم. ایتالیایی ها گاهی که کلمه کم می آرند یک دفعه یک صوتی خارج می کنند و طرف مقابل احیانا معنی حرفشون را می فهمه. مثلا دارند از برلوسکونی حرف می زنند و یکیشون در حالیکه داره با هیجان اوج می گیره، یکدفعه چند بار ساسات میکشه و طرف مقابل می فهمه که معنی این ساسات اینه که آره با وجود برلوسکونی وضع ایتالیا بهتر از این نمیشه دیگه و همینه که آلمانی ها دارند می رود جلو و ما همینجوری داریم درجا می زنیم و...

حالا ربطش به ارنواز :

من ازش سوال می پرسم و یکدفعه میگه بُع . می پرسم یعنی چی؟ میگه Non lo so (نمی دونم) اولش فکر می کنم که معنیش را نمی دونه ولی بعد متوجه می شوم که این بُع خودش معادل نمی دونمه. حالا چند تا کتاب باید خوند تا معنای یک همچین صوتی را فهمید من که نمی دونم.