شرمنده محضر شما

به نظر من بچه ایه که با واقعیات رو در رو هست. و اصلا هم بی تربیت نیست.این واقعیات رو با پدر و مادرش در میون بذاره و کنجکاوی هاش رو با پدر و مادرش حل کنه نعمت بزرگه... پسر من همین طور بود و خودم میخواستم اینجور باشه...الان پونزده سالش شده و پسر بسیار باهوش و مودب و با اخلاقی هم شده...و بهش افتخار میکنم چون واقعیات رو فهمیده و با کلی کنجکاوی های بی ج.اب رو برو نیست و میدونه من و پدرش دوستش هستیم و هر سوالی باشه بهش جواب می دیم و فهمیده انسان بودم به زیرشکم نیست و اون هم بخشی از بدن انسان هست و یک قسمت مرموز نیست که هی بخواد کشفش بکنه و با دوستان نوجوونش به بیراهه بره... و ارنواز هم مثل پسر من خواهد شد.با اخلاق و بسیار عاقل...