داستان‌هاي عمه پسند

ارنواز: مامان بعد از مردن لباس چی می پوشیم؟ مامان: روح ها که لباس ندارند ارنواز: ای وای لختیم، Patatine مون (سیب زمینی و در ایتالیایی معادل ناناز) معلومه که!

ارنواز: مامان وقتی مردی، خونه ات کجاست که بیام پیشت؟

- مامان من هر وقت مردم، روح شدم، بقیه را می ترسونم

ارنواز (خطاب به بابا): بابایی هر وقت مردی واسه ام یه عکس بفرست. (بعد از لحظه ای تامل) ای وای اگه بترسم چی؟

ارنواز: آخ جون وقتی بمیریم دیگه مشق نداریم!

- ارنواز تو دنیای منی - یعنی الان تو توی شکم منی؟

بازی بیست سوالی بین من و ارنواز.  - بابا: جون داره؟ - ارنواز: نه - تو جیب جا میشه؟ - نه - خوردنیه؟ - نه پوشیدنیه؟ - نه - تو خانه پیدا میشه؟ - نه - سوارش میشیم؟ - آره - ماشینه؟ - نه - قطاره؟ - نه - هواپیماست؟ - نه - اتوبوسه؟ - نه - کشتیه؟ - نه - قایقه؟ - نه - دوچرخه هست؟ - نه - اسکیته؟ - نه - موتوره؟ - نه - وانته؟ - نه - کفشه؟ - نه - کامیونه؟ - نه - الاغه؟ - نه - من باختم. حالا چی هستش؟ - برج ایفله - ....!!!!!!   ...

از آخرین باری که در این وبلاگ مطلب نوشت چهار ماه میگذره و قبل از آن هم مدت ها بود که کمتر مطلب می گذاشتم. اتفاقات زیادی تو این مدت افتاد که باعث این کم کاری شد و جای خیلی هاش اینجا نیست که بیان بشه ولی اگر فقط بشه به یکیش اشاره کرد اونه که من ایران بودم و ارنواز و مامانش ایتالیا... تو این یکساله یکی دو بار به ارنواز سر زدم و حالا هم یه هفته ای هست که ایتالیا هستم و فردا دارم برمی گردم و منتظرم که ارنواز تابستان به تهران بیاد... فعلا یه چند تایی از خاطراتی که یادم مونده را می نویسم. بقیه اش را هم می گذارم اگر حالم خوب بود می نویسم و اگر خوب نبود، حقیقتش نمی دونم...